Conferentie/Radio-uitzending met Anna Toumazoff, Pascale Barret, Coline Ramonet-Bonis en Clémentine Balcells.

Er werd in vroegere tijden verteld dat de mens de aarde had opgegeten. Maar dat was niet steeds even helder, noch historisch, noch politiek. Er was sprake van de ‘Mens', mét hoofdletter, en waarmee de mensheid van alle tijden even verantwoordelijk werd geacht voor het rampzalige heden dat ons werd geschonken. De term 'antropoceen' dook op op het punt waarop de mensheid zich begon te gedragen als een geologische factor die in staat was biologische ritmes te wijzigen, landschappen te veranderen en het klimaat aan te passen. Maar niet iedereen deelde deze zienswijze. Tenslotte hadden onze voorouders niet vooreerst besloten om steenkool te winnen om dan, en pas daarna, de mijn in te duiken. Gekoloniseerde volkeren, landen die werden leeggeroofd en uitgebuit om de blanke bourgeoisie te verrijken, konden redelijkerwijs niet geloven dat zij op zelfde eenduidige wijze verantwoordelijk werden verklaard voor de opwarming van de aarde en gelijkluidend gesteld met een petroleumgigant als Total.

Weer anderen vonden zichzelf niet terug in deze geschiedschrijving die hen verantwoordelijk maakte voor de overheersing van alle levende wezens, vrouwen en niet-blanke mensen. In de institutionalisering van kapitalistische, racistische en seksistische uitbuiting. Het Antropoceen was een te vaag begrip voor wat er plaats vond. Om te begrijpen wat er gaande was, dienden we de gevolgen van het amalgaam aan verschillende verhalen over de vernietiging van de werelden niet te onderschatten. In haar boek Caliban et la sorcière schreef Silvia Federici hoe het kapitalisme gevoed werd door de uitbuiting van vrouwen als ‘broedkip’ om arbeidskracht te produceren. Ze legde ook uit hoe de enclosurebeweging vooral werd aangedreven door vrouwen die op het land werkten en vochten om de gemeenschappelijke en eigen gebieden te verdedigen tegen de roofzucht van grootgrondbezitters die het land en de lichamen van deze vrouwen wilden uitbuiten voor commercieel gewin.

– Programma –

15:30: Onthaal bij iMAL - Koolmijnenkaai 30 - 1080, Molenbeek)
16:00: Aanvang van het programma, inleiding door Anna Toumazoff en Elias Sanhaji van het collectief Le Biais Vert.
16:15: Open debat tussen Pascale Barret, Coline Ramonet-Bonis en Clémentine Balcells, gemodereerd door Anna Toumazoff.
17:30: Debat met het publiek.
18:00: Afsluiting van het programma.

• Toegang
  Gratis

De uitzendingen Nos Futurs Radio vinden plaats als onderdeel van de tentoonstelling NaturArchy in iMAL, waarin kwesties van diepe ecologie, duurzaamheid en dekolonisatie van de natuur aan bod komen. Een reeks kunst/wetenschappelijke werken die de verstrengeling van het menselijke en het niet-menselijke, ecologische technologieën en nieuwe materialen, natuur en recht, ecologie en economie, en oude en huidige kennis onderzoeken en in vraag stellen.

Tegen deze achtergrond richt het collectief Le Biais Vert Nos Futurs Radio op, een tijdelijke radio-, discussie- en bemiddelingsruimte waar men de acteurs en actrices kan ontmoeten die de relatie tussen mensen en niet-mensen opnieuw betoveren, die verhalen over langzame morgens bedenken, dromen, denken of vertellen.

MolenFest wil een voorproefje geven van wat deze jonge en creatieve kant van het kanaal Brussel en Europa te bieden heeft.

Kunstenaars, culturele huizen, verenigingen, jongeren en inwoners tonen aan waarom Molenbeek het waard is om in 2030 de culturele hoofdstad van Europa te worden, een overgediversifieerde en inclusieve hoofdstad!

In dit kader nodigen we u uit op twee bijzondere edities van Nos Futurs Radio, met bijdragen van verscheidene Molenbeekse verenigingen. Het thema? De relatie tussen patriarchaat en ecologische rampen.

Elke uitzending wordt gevolgd door een gratis rondleiding in de tentoonstelling NaturArchy.

🔗 molenbeekforbrussels2030.eu

Anna Toumazoff is een Franse journaliste, producer, radiopresentatrice, feministische activiste en influencer. Ze is bekend door haar verscheidene geposte hashtags op sociale netwerken om seksueel geweld aan te klagen: #UberCestOver, #SciencesPorcs en #DoublePeine. Via de Instagram-pagina die haar naam draagt, roept Anna Toumazoff haar gemeenschap op voor aandacht voor verschillende feministische en sociale doelen. Ze is betrokken bij een aantal campagnes en initiatieven om gendergelijkheid te promoten, geweld tegen vrouwen te bestrijden en slachtoffers van intimidatie en cyberpesten te steunen. Zij spreekt zich ook uit over onderwerpen als geestelijke gezondheid, relaties en alcohol.

Pascale Barret is een queer artieste uit Brussel, gespecialiseerd in visuele, geluids- en performancekunst. Ze gebruikt tastbare en virtuele, wetenschappelijke en historische media om identiteitskwesties aan te kaarten. Ze combineert en vervormt creatieve processen, bewust dat technologie de neiging heeft om onze eigen gepercipieerd zelfbeeld en dat van anderen aan te tasten. Vertrekkend vanuit de tastbare wereld benadert ze het internet als architect en houdt ze rekening met de meervoudigheid aan identiteiten die sociale netwerken en persistente werelden bieden. Ze besteedt uitermate aandacht aan details die ze ontleent aan de gangbare websites, terwijl ze zowel het lokale als het globale kader in ogenschouw neemt, en gevoelige kwesties aanstipt zoals gender, dierstudie, artefacten, sensualiteit, accumulatie en abstractie. Haar recente werk is geïnspireerd door magische en eco-feministische theorieën. Pascale is ook lokaal betrokken bij de Ecolo-partij in Molenbeek.

Coline Ramonet-Bonis is beeldend kunstenaar. Haar werk is gepresenteerd in de huidige NaturArchy-tentoonstelling. Haar multidisciplinaire praktijk komt tot leven in installaties, immersieve werelden die zij als heterotopieën beschouwt, met andere woorden denkbeeldige plaatsen, innerlijke schuilplaatsen, kloven waar landschappen en verhalen zich ontvouwen op de grens tussen het werkelijke en het virtuele, wetenschap en magie. Door middel van een iconografie die verwijst naar het bos, de zorg, de hekserij, de gedaanteverwisselingen, de verschillende machten en invloeden, verkennen deze verhalen voor het grootste deel de verschillende relaties tussen het levende en het niet-levende. Haar installaties worden vaak bewoond door bepaalde aanwezigheden: het lichaam van een grote slapende slang, een ruggengraat die uit de grond opduikt, een spook met een verlegen blik, rotsen die dreigen in te storten... .

Clémentine Balcells is betrokken bij verschillende politieke bewegingen, waaronder de Brigades d'actions paysannes, een burgervereniging bestaande uit mensen met verschillende achtergronden die de boerenlandbouw en hun recht op voedsel willen verdedigen, agro-ecologie willen ontwikkelen, transitie willen bevorderen en willen bijdragen aan de komst van een landbouwmodel gebaseerd op de principes van voedselsoevereiniteit.
Het concept “Brigades” verwijst naar de Internationale Brigades die in 1936 werden opgericht om het fascisme in Spanje te bestrijden. Dit understatement onderstreept het feit dat de bedreiging van de boerenlandbouw geen technisch, maar een politiek probleem is.
Net zoals in 1936 burgers het noodzakelijk vonden om in actie te komen om de democratie in Europa te verdedigen, zo vinden de Brigades d'actions paysannes het nu nodig om te ageren om de boerenlandbouw te redden. "Brigadist” worden staat voor het bekrachtigen dat de kleinschalige boerenlandbouw ons allen aangaat. Clémentine is ook betrokken bij intersectionele feministische strijd en de strijd tegen dakloosheid.

Le Biais Vert is een collectief dat sinds 2017 video's maakt over hedendaagse politieke ecologie. In gefilmde podcasts en films verhaalt en tekent het collectief de actualiteit van het Antropoceen uit. In 2022 bracht Le Biais Vert de fictieve webserie Diamant Palace uit, die het verhaal vertelt van een stedelijke UOZ, of Uitgestelde Ontwikkelingszone, in een verlaten theater. Op het raakvlak van kunst, menswetenschappen en politieke ecologie wil het project Le Biais Vert een laboratorium zijn voor een verbeeldend post-groeiproces.