Dageraad (Aube, in het Frans) is een natuurlijk en universeel fenomeen van overgang, het duidt het begin aan van het proces dat leidt van de ene staat naar de andere, van nacht naar dag. Dit concept is esthetisch inspirerend en structurerend; bij dageraad wordt het licht beetje bij beetje onthuld, abstracte vormen en silhouetten worden duidelijk, kleur komt geleidelijk weer tot leven, betekenis komt tevoorschijn uit de nacht. Het licht dat zich verplaatst verandert, in een kalme opeenvolging, het uiterlijk van de omgeving, de natuur ontwaakt op haar eigen ritme, licht reflecteert en refracteert. De dageraad is zowel mysterieus als een drager van hoop, een potentieel dat dagelijks wordt onthuld en geactualiseerd.

Deze nieuwe voorstelling van 25 minuten biedt het publiek een unieke zintuiglijke ervaring. Het overstijgt de gebruikelijke middelen van het genre, om het audiovisuele materiaal vorm te geven en een persoonlijk, gevoelig, genuanceerd en niet-stereotiep perspectief te laten ontluiken, in de esthetische continuïteit en het uitgebroede kruislingse ritme van kunstenaars die rechtstreeks op analoge film hebben gegraveerd, zoals Stan Brakhage en Norman McLaren, maar met een gevoeligheid en kleurenpalet vergelijkbaar met het werk van de pionier van de minimalistische kunst Agnes Martin. De voorstelling maakt gebruik van een 4k-projectie op het scherm en is mogelijk te versterken met een lichtsysteem dat door de kunstenaars wordt aangeleverd en zich aanpast aan de locatie.

De audio van de performance wordt live uitgevoerd op modulaire synthesizers en computers. De compositie bestaat uit uitbundige, dynamische en gevarieerde geluidssynthese, terwijl het visuele wordt ontvouwd met behulp van alleen evoluerende en onvoorspelbare ruisgeneratoren. Het resultaat is een kleurrijke, rijke en compacte audiovisuele inhoud, in voortdurende evolutie en vernieuwing.

Spelend met de effecten van retinale persistentie en de kritische perceptiedrempel presenteert Aube een originele en opvallende ervaring. Aube is een van de meest unieke audiovisuele creaties van Alexis Langevin-Tétrault en Guillaume Côté, zowel meesterlijk en oogverblindend als toegankelijk. Het is een open deur naar hun verbeelding, waaruit een zekere verheven euforie opduikt.
Dit project wordt ondersteund door de Canada Council for the Arts en de Quebec Council for the Arts, de door kunstenaars gerunde centra Avatar en Daïmôn in Canada en Elektron Musik Studion (EMS) in Zweden.

ALEXIS LANGEVIN-TÉTRAULT

Alexis Langevin-Tétrault is een interdisciplinair kunstenaar uit Montreal. Hij droeg, naast audiovisuele soloperformances zoals Hypercube (one) en Interférences (String Network), bij aan verschillende projecten zoals de collectieven Falaises, DATANOISE en QUADr. Hij trad op de beste podia van de digitale kunst op zoals Ars Electronica, ISEA en Mutek. Zijn huidige werk verkent het concept van lichamelijkheid en wordt gekenmerkt door het ontwerpen van audiovisuele apparaten, conceptueel en sociaal denken, scenografisch en dramaturgisch werk en fysieke performance.

GUILLAUME CÔTÉ

Beïnvloed door zijn omgeving verkent geluidskunstenaar Guillaume Côté, door middel van een mix van concrete, synthetische en vocale materialen, de territoriale, linguïstische en sociale dynamiek die eigen is aan Quebec. Eclectisch, en via een muzikaal discours met verhalende of informatieve doelstellingen, is zijn artistiek onderzoek niet alleen gebaseerd op de ontmoeting met de Ander, maar ook op de abstractie die modulaire systemen veroorzaken.

Guillaume houdt ontzettend van samenwerken en is medeoprichter van het digitale audiocreatiebedrijf Trames (2016), van het collectief Falaises (2017) en van het duo Aubes (2022). Daarnaast is hij technisch directeur bij Avatar, een door kunstenaars gerund audio- en electronica-centrum in Quebec, Canada.