De samensmelting van beeldcultuur en digitale apparatuur heeft voor een ongekende connectiviteit gezorgd maar tegelijkertijd bijgedragen aan een expansief en enorm niet-duurzaam media(eco)systeem. De materialiteit van communicatie, apparaten en hun omringende infrastructuur duidt op een beeldcultuur die materieel extractief en computationeel beduidend zwaar is en tegelijkertijd specifieke subjectiviteiten, relationele verplichtingen en perceptuele effecten creëert.

De residentie bij iMAL diende als functie voor 'speculatie' en onderzoek naar de gelijktijdige de-acceleratie van de perceptieve en affectieve interacties van de (digitale) beeldcultuur, naast en overeenkomstig met de mindering en ontgroeiing van haar computationele en technische stratificatie.

Tijdens de residentie richtte ik me op het onderzoeken van de losgekoppelde materialiteit van digitalisering en de complexe en veelzijdige tijdelijkheid ervan. Ik onderzocht digitale beelden als code en computatie, en hoe ze evolueren via meerdere niveaus van technische uitvoering, terwijl ik hun theoretische implicaties onderzocht. Reflecterend op de snelheid en materialiteit van digitale media, was ik opmerkzaam geïnteresseerd in het idee van de (on)mogelijkheid van duurzaamheid binnen de digitalisering. Maar ook door de rol die digitale beelden (en media) bezitten in het vormgeven van onze perceptuele betrokkenheid, sociale gehechtheid en investeringen in 'de wereld'.

Door de implicaties van digitale media te onderzoeken in relatie tot materialiteit en de planeet, maar ook tot onze perceptie en bewustzijn, drong zich de vraag op wat duurzaamheid zou kunnen betekenen in relatie tot de media. Is het voldoende om je te richten op de materiële en emotionele implicaties, of is het een breder vraagpunt en gegeven van (media)cultuur?

The project Sustainable Media speculates on the degrowth of visual culture and computation in line with ecological concerns, and on its reconfiguration in terms of material, computational, and affective operations.

By examining the relationship between technical processes of perceptual coding and a broader socio-technical coding of perception, the project ultimately surveys the possibilities of deceleration of visual cultures’ perceptual engagements while attempting to degrow its computational strata.

Ava Zevop is a Ljubljana-born, Brussels-based visual and new media artist, and an independent researcher. Recently, she has shown in solo exhibitions Rise and Fail of Algorithmic Cultures (2023) at the Ravnikar Gallery Space, In the Beginning, There Was Static ... In the End, There Was the Webbed Wide World (2022) and Webbed Wide Worlds (2023) at osmo/za, and in group shows Fever Dream at Galerija Kresija (2023), at the Design FEST Gent in the Design Museum Gent (2022), in the exhibition Let it be Queer! in the City Gallery of Ljubljana (2021), and at the 26th edition of the International Festival of Computer Art (MFRU) - Infrastructural Complex: Altered Earth (2020), amongst others. Additionally, she has participated in academic conferences on technology and migration, such as the Digitized Migrants Conference in Istanbul (2022) and STS Italia (2023). In her media art practice, she has previously focused on machine learning as an epistemological paradigm, while she is currently exploring digital cultures’ (un)sustainability.

Portrait: Marijo Zupanov / Ravnikar Gallery Space

Visual: Ava Zevop